از جمع من تا ضرب تو

                                 راهی به جز تفریق نیست

  دلخوش به مجذورم نکن

                                    اینجا مگر تقسیم نیست

  به رادیکال عشق بیا

                                            تا بشکند توان من

  چیزی نچرخد بهتر است

                                     سینوس من ، آلفای تو

 " وای دو " اگر عاشق شود

                         بی پرده " ایکس دو " می شود

  چیزی شبیه معجزه

                                       با جذر ممکن می شود

  گر ایکس داری در سوال

                                     جایی برای ترس نیست

  در انتهای مسئله

                                     دیگر مجال بحث نیست

*دوستت دارم*

را من دلاویز ترین شعر جهان یافته ام¡  این گل سرخ من است¡    دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق

که بری خانه دشمن¡    که فشانی بر دوست¡         در دل مردم عالم,به خدا ,نور خواهد پاشید,روح خواهد بخشید

تو هم,ای خوب من¡ این نکته به تکرار بگو¡     این دلاویز ترین شعر جهان را,همه وقت,نه به یک بار و به ده بار,که

صد بار بگو¡¡    

       ** دوستم داری را از من بسیار بپرس**       

      ** دوستت  دارم را با من بسیار بگو**