بعضی از اشیا حس دارند …
گریه می کنند …  مثل بالش من …
هرشب غرق اشک است !

در زنــدگیم …
بـه هـیچکس خـیانت نکــردم
جــز خودم !!! …
وفــای بـه او خـیانت بـه خـودم بــود …

می روم ولی چمدانم را نمی برم …
سنگین است روزهایی که بی تو زندگی کرده ام !

غمگینم همانند گمشده ای که بجای اینکه دنبالش بگردند ، بیشتر فراموشش میکنند …

هرگـــز به دیگــران اجازه نده، قلـم خودخواهــی دست بگــیرند،

ســـرنوشت را ورق زننــد، خاطــراتت را پـاک کنند

و پایـانش بنویســند قســـــمت نبـــــــــود ...!!

تو را مــیخواهم …

در این جمله اندوهــی است به بزرگی نداشتنت نداشتنت

خوب منو دور بزن...

سرت که گیج رفت,اونوقته که میوفتی جلوی پای خودم!

ما نسل بوسه های خیابانی هستیم…

نسل خوابیدن با اس ام اس…

نسل دردو دل با غریبه های مجازی…

نسل غیرت رو خواهر,روشنفکری رو دختر همسایه…

نسل پول ماهانه,وی پــ ی ان…

نسل عکسهای برهـ ـنه بازیگران…

نسل جمله های کوروش و شریعتی…

نسل ترس از رقص نور ماشین پلیس…

نسل استرس های کنکور و سکته های خاموش…

نسل تنهایی,نسل سوخته…

یادمان باشد هنگامی که دوباره به جهنم رفتیم مدام بگوییم:

یادش بخیر…دنیای ما هم همینجوری بود

من زانو هایم را در اغوش کشیده بودم آنگاه که تو برای در آغوش کشیدن دیگری به زانو درآمدی !!!