هی             تو که خورشید از چشمانت طلوع می کند !            کمی بخند                         که خنده های تو  زمینیان را سرمست خواهد

کرد...

ما همه مسافریم!         بعد از سفر             ان جا که دیگر نه من هستم       نه اثری از تو بر جای مانده          عشق می ماند و بس...

*نه گفتنت* را بسیار دوست می دارم !       چرا که لحن صدای تو را به همراه دارد                    خوب من ...

    همیشه فرصت کوتاهی برای بودن داشتم!                      همیشه  فرصت کوتاهم را با عشق جادوانه کرده ام...

و در پایان : اگر می بینی که سکوت کرده ام و به تو خیره شده ام,باز منتظر ان لحن دلنشین توام,تا شاید کمی قلب اتش گرفته ام, با طمانینه

صدای هم چون اب زلالت ارام گیرد.پس این صدای سرد مرا با صدای گرمت بشکن.

برگرفته از مجله موفقیت