یه وقتایی ناراحتی ها و غم هات رو تبدیل می کنی به کلمه و می نویسی شون، شاید کسی نفهمه

چقدر غم و ناراحتی توی این کلمه ها ریخته شده، اصلا  درستش هم اینه ، طوری بنویسی که غمه

معلوم نباشه مثل اون خنده که همیشه روی لبهات هست ، اما کسی  دیگه توجهی به غم توی چشات

 نمی کنه.

تو هم یادت باشه دل من شکستی و من بازم میخندم و توی خنده هام شکسته شدن شیشه های دلم با تمام وجود حس میکنم